5 najpiękniejszych widoków z Beskidów Polskich

Oto nasz całkiem subiektywny ranking w kolejności z zachodu na wschód:

Wielka Racza (1236 m.npm.) – najdalej na zachód wysunięty punkt w naszym rankingu.

Samą kopułę szczytową pokrywa hala naturalnego pochodzenia – co jest ciekawe z tego względu że w tej części Beskidów górna granica lasu przebiega ok. 150 metrów wyżej. Stojący na niej szpecący krajobraz betonowy zbiornik w pomysłowy sposób pokryto drewnianą konstrukcją tworząc niewysoką platformę widokową. W panoramie najbardziej przyciąga wzrok imponujący masyw Małej Fatry. Kilka minut od szczytu znajduje się schronisko PTTK dzięki czemu można podziwiać wschody i zachody słońca bez konieczności odbywania długich nocnych wędrówek.

Babia Góra (Beskid Żywiecki, 1725 m.npm.) – panorama z najwyższego szczytu nie tylko Beskidu Żywieckiego ale też całych polskich i słowackich Beskidów obejmuje kilkanaście grup górskich a w nich dobrze ponad dwie setki szczytów. W sprzyjających warunkach posiadacze dobrej lornetki mogą nawet pokusić się o rozpoznawanie co bardziej charakterystycznych budynków i osiedli Krakowa. Masyw Babiej Góry ma wysokogórski charakter, panorama jest niczym nie ograniczona gdyż sam szczyt sięga już piętra halnego.

Turbacz (Gorce, 1310 m.npm.)

to najwyższy szczyt Gorców. Zaskoczeniem w kontekście tego artykułu będzie fakt, że z samego wierzchołka widać… niewiele, jednak w naszym mini-rankingu nie mogło zabraknąć beskidzkiego klasyka czyli otaczających szczyt gorczańskich polan, będących reliktem kwitnącej tam niegdyś gospodarki pasterskiej. Rozciąga się z nich najlepsza w całych Beskidach panorama Tatr, gdyż Gorce są właśnie takimi „górami na wprost od Tatr (Gerlach – najwyższy szczyt całych Karpat leży niemal dokładnie na południe od Turbacza). Dopełnieniem panoramy jest zupełne przeciwieństwo Tatr – czyli łagodne szczyty Gorców otaczające majestatyczną Dolinę Kamienicy.

Radziejowa (Beskid Sądecki, 1262 m.npm.) – najwyższy szczyt Beskidu Sądeckiego jest wybitnym punktem widokowym z dwóch powodów. Pierwszy to geografia – szczyt wznoszący się nieomal 1000 metrów ponad leżącą u jej podnóży Kotliną Sądecką jest najwyższym punktem w promieniu kilkudziesięciu kilometrów – a w kierunku wschodnim szczyty przekraczające 1200 m. npm. napotkamy dopiero w Bieszczadach. Drugi powód to wieża widokowa która pomimo że szczyt jest całkowicie zalesiony umożliwiała podziwianie panoramy przez ostatnie 10 lat (w tym okresie sfotografowano z niej nawet Karpaty ukraińskie!). Tej zimy z powodu złego stanu technicznego niestety nie będzie możliwe korzystanie z niej, ale Nadleśnictwo obiecuje postawić na wiosnę nową wieżę. W tej sytuacji najbliższe otwarte przestrzenie znajdziemy na Przełęczy Żłobki i na trawersie Wielkiego Rogacza, niestety rozciągające się stamtąd widoki nie dorównują dookolnej panoramie z wieży na szczycie.

Halicz (Bieszczady, 1333 m.npm.) – chociaż w tym zestawieniu mogłaby śmiało znaleźć się każda z bieszczadzkich połonin i trudno było się zdecydować na tą jedną, jako reprezentanta Beskidów Wschodnich wybraliśmy trzeci co do wysokości szczyt polskich Bieszczadów. Ustępuje Tarnicy tylko o kilkanaście metrów, natomiast ze względu na swoje położenie umożliwia podziwianie nie tylko największego w naszych Bieszczadach kompleksu połonin (wysokogórskich łąk charakterystycznych dla Beskidów Wschodnich) ale i niewidocznej z Tarnicy Doliny Górnego Sanu, rzeki stanowiącej na tym odcinku granicę polsko-ukraińską. Dodatkowo ze względu na większą odległość od łatwo dostępnych punktów startowych szlaków w dolinach czy na przełęczach szczyt Halicza jest też miejscem gdzie nawet w środku wakacji panoramy można podziwiać w zdecydowanie większej ciszy i spokoju niż na zatłoczonej Tarnicy czy Połoninie Wetlińskiej.

Grzegorz Szarek (Przewodnik, fotograf,mgr Ochrony Środowiska UJ)
fototografie: Grzegorz Szarek, Tomasz Bujoczek (Babia Góra)